

25.06. 2021 godz. 18:00 – 20:00
Wystawa otwarta będzie także
26.06.2021 godz. 16:00 – 19:00
Galeria Rodríguez
ul. Wodna 13/4
61—782, Poznań
(…) W twórczości Krzywaka – „jak to w życiu bywa” – świat natury i świat technologii nie podlegają idealistycznej fuzji, lecz sąsiadują ze sobą. Walczą o dominację niczym tekst główny i przypisy w niezwykle wypracowanym elaboracie na temat absurdalnej współczesności. Czy możliwy i sensowny byłby zatem dla artysty powrót do miłej oku ornamentyki z czasów narodzin sztuki abstrakcyjnej, czy jej minimalistycznego charakteru, typowego dla modernizmu? Jeśli zajmowanie się abstrakcją oznaczać ma konfrontację ze światem, to przebiega ono wedle prawideł techno-natury, ukierunkowanej na radykalny zwrot przeciw życiu bio.
Marek S. Bochniarz
We live in turbulent times. Cataclysms, information wars, pandemics, biological weapons, ecological disasters, refugee crises, annexations, and other dangers encroach on the global illusion of security. The various social, cultural, political, religious ideologies and dogmas that establish the so-called meta-narratives define the autonomy of the individual and seek to subordinate it to conveniently controlled apparatuses of power. Today, natural human freedom is a utopian aspiration rather than an indisputable task.
Metanarratives shape and maintain different cultural meanings, social relationships, define their boundaries and „safe“ and „supervising“ societal structures, and resistance and liberation occur as a symptom of isolation. According to M. Foucault, isolation is a condition for the development of individualization. The acute isolation that has befallen us today, inevitably leads to a state of uncertainty, the unknown, and anxiety about the future.
Art in such a determined, i.e. conditioned state acts as a creative power questioning control and free will, discovered through autonomy and rebellion. Creation is sparked by resistance, which sometimes results from internal antagonism and sometimes from external fields of tension. We live in a time that requires us to be constantly alert and anxious. By changing its forms, opposing control, combining individualization and the social plane, contemporary painting becomes a procedural form of social discourse or at least an opportunity for it. This year’s triennial actualizes the conditions for freedom in the context of global instability, contemplating them as an expectation intertwined in everyday life like a promise of a future reality.
In the context of this triennial, the metanarrative as a control mechanism and isolation as a condition of freedom will be contextually disseminated in the premises of the Museum of Applied Arts and Design (the Arsenal, i.e. the Arms Warehouse) adjacent to the former guardhouse and cultural space “Smoke Factory”.
The triennial exhibitions will take place in December 2020 – March 2021. This year organizers actualizes the conditions for freedom in the context of global instability, contemplating them as an expectation intertwined in everyday life like a promise of a future reality.
Vilnius Painting Triennial is organized by Lithuanian Artists’ Association since 1969. This traditional project functions as a representative review of contemporary painting as well as reflection of social, cultural, civic, historical, political issues through art. This year triennial is dedicated to Anniversary of 85 years of establishment of organization.
17th International Vilnius Painting Triennial [UN]DETERMINED
2020 12 08 – 2021 03 31
Locations: Museum of Applied Arts and Design, Arsenalo str. 3A, Vilnius | cultural space “Smoke Factory”, Dūmų str. 5, Vilnius.
wernisaż: 30.03.2019 r., godz. 18.00
wystawa czynna: 30.03.2019 – 16.06.2019
miejsce: Muzeum Narodowe w Gdańsku, Oddział Sztuki Nowoczesnej (Pałac Opatów), ul. Cystersów 18, 80-330 Gdańsk
153 prace malarskie 109 twórców. O tyle dzieł wzbogaciło się Muzeum Narodowe w Gdańsku. Na ich zakup 400 tysięcy dolarów dał brytyjski malarz urodzony w 1938 roku w Kuwejcie. Obrazy z tej kolekcji zobaczymy wkrótce na wystawie w Pałacu Opatów w Oliwie!
W 2015 roku Muzeum Narodowe w Gdańsku podpisało umowę z Basilem Alkazzim, wybitnym artystą, humanistą i mecenasem sztuki o zbudowaniu w Oddziale Sztuki Nowoczesnej kolekcji malarstwa młodych polskich artystek i artystów, którzy debiutowali w XXI wieku i sfinansowaniu jej z Funduszu Zakupowego Basila Alkazziego & Halimy Nałęcz.
Do współpracy zostali zaproszeni wybitni młodzi artyści, którzy ukończyli uczelnie plastyczne już w nowym stuleciu. Obce są im więc obciążenia i ograniczenia, które stały się udziałem starszych twórców, skazanych na działalność w poprzednim ustroju lub podczas transformacji. Tworząc nową „listę obecności” młodych malarek i malarzy, chcieliśmy pokazać całą różnorodność zjawisk w sztuce początku XXI wieku, dominujące kierunki i tendencje. Przy wyborze artystów do naszej kolekcji kierowaliśmy się przede wszystkim ich dorobkiem i pozycją na „scenie artystycznej”, jednak nie chcieliśmy naszego wyboru ograniczać jedynie do twórców już wysoko sklasyfikowanych, z licznymi nagrodami i wystawami. Podjęliśmy pewne ryzyko i zaprosiliśmy do współpracy także artystów mniej uhonorowanych lub dopiero debiutujących po ukończeniu uczelni artystycznych. Z naszej perspektywy ich poszukiwania są oryginalne i cenne. Obecnie największą siłą malarstwa jest jego zróżnicowanie, dlatego naszym celem było uchwycenie zarówno tej różnorodności, jak i specyfiki tego, co się aktualnie dzieje w malarstwie polskim.
Katalog zawiera reprodukcje 153 prac malarskich pokazanych na wystawie Pałac Sztuki. Młode malarstwo polskie, które zostały kupione z Funduszu Zakupowego Basila Alkazziego & Halimy Nałęcz utworzonego w 2015 roku. Ta nowa kolekcja w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku jest rodzajem „listy obecności” 109 młodych polskich malarek i malarzy – tych wysoko już sklasyfikowanych, ale tych mniej uhonorowanych lub dopiero debiutujących, których poszukiwania są jednak oryginalne i cenne. W części eseistycznej katalogu Wojciech Zmorzyński, kurator wystawy przedstawia kulisy powstania kolekcji, a Stach Szabłowski analizuje kondycję malarstwa polskiego w XXI wieku.
Kiedy: 15 listopada – 7 grudnia 2018
Gdzie: Kulturpark Koszyce, Słowacja
Kurator: Krzysztof Białowicz
Artyści: Mirosław Bałka, Andrzej Banachowicz, Massimo Bartolini, Stanisław Borysowski, Krzysztof Gliszczyński, Piotr Grabowski, Marcelina Gunia, Andrzej Guttfeld, Marek Kijewski, Leszek Kiljański, Michał Kokot, Szymon Kobylarz, Ireneusz Kopacz, Jerzy Kosałka, Jarosław Kozłowski, Sebastian Krzywak, Ryszard Krzywka, Sebastian Kubica, Maciej Kurak, Paweł Lewandowski-Palle, Andrzej Maciej Łubowski, Zbysław Marek Maciejewski, Jacek Malinowski, Małgorzata Malinowska, Angelika Markul, Manuel Ramirez Martinez, Krzysztof Mazur, Krystyna Piotrowska, Andrzej Prokopiuk, Bogdan Przybyliński, Vojislav Radovanović, Józef Robakowski, Leon Romanow, Max Skorwider, Józef Słobosz, Ryszard Wietecki, Krzysztof Zieliński, Włodzimierz Zakrzewski
https://csw.torun.pl/sztuka/wystawa-labirynt-prace-kolekcji-csw-toruniu-26965/
„Kaiser’s Kaffee”, 2017, metalowa tablica z grafiką i tekstem, garnek z gotującą się kawą (piękny zapach)
PL
„Preludium Kulmhof – i Zagłady – był program wymordowania niepełnosprawnych umysłowo, chorych nerwowo i niedołężnych. Naziści pracowali nad nim już od 1933 roku, ale dopiero po napaści na Polskę rozpoczęli tajną akcję pod kryptonimem „T4”. Zabijali w sześciu ośrodkach różnymi metodami. Na przełomie lat 1939 i 1940 przeprowadzili pokazowy test. Jednej grupie pacjentów podano zastrzyki, drugą zagazowano czadem. Wygrało gazowanie. W tym czasie gazu używała już specjalna jednostka SS, Sonderkommando Lange – od nazwiska jej szefa, 30-letniego Herberta Langego – przeprowadzająca akcję „T4” w Kraju Warty. Chorzy ze szpitala psychiatrycznego w podpoznańskich Owińskach zostali zagazowani w więzieniu gestapo w Poznaniu. W grudniu 1939 roku Lange zastosował innowację: gazujący samochód, który ułatwiał mordowanie ludzi na większym obszarze. Zagazowanie około stu ludzi zajmowało kilkanaście minut. Z pojazdu wysypywały się powykręcane, sczepione ze sobą ciała umazane ekskrementami i wymiocinami. Ludzie deptali się i miażdżyli nawzajem, odgryzali sobie uszy, nosy. Na pudle ciężarówki widniało logo Kaiser’s Kaffee Geschäft, przedwojennego niemieckiego odpowiednika Starbucksa”.
W 2015 roku przy austriackiej autostradzie znaleziono porzuconą ciężarówkę-chłodnię ze zwłokami 71 imigrantów. Na plandece samochodu znajdowała się reklama drobiu.
EN
“(…) Kulmhof – and the Shoah – were preceded by a programme of killing the mentally handicapped, those suffering from neurological disorders and the enfeebled. The Nazis began to work on it already in 1933, but it was not until their attack on Poland when they started the secret action under the code name of “T4”. They killed people in six centres, with the use of various methods. In late 1939 and early 1940 they went through with show tests. One group of patients was administered shots, and the other was gassed with carbon monoxide. The gassing won. At the time, gas was already being used by a special SS unit, Sonderkommando Lange–named so after its boss, the 30-year-old Herbert Lange–which implemented “T4” in Wartheland. Patients from a psychiatric hospital in Owińska near Poznań were gassed at the Gestapo prison in Poznań. It took just over ten minutes to gas about one hundred people. In December 1939, Lange introduced an innovation: a gas truck, which made it easier to murder people over larger areas. Once the truck doors open, twisted bodies clutching each other, covered in faeces and vomit, fell through them. People would trample and crush each other, bite off each other’s ears and noses. The truck trailer bore the logo of Kaiser’s Kaffee Geschäft, the pre-war German equivalent of Starbucks (…)”.[1]
In 2015, an abandoned freezer truck was discovered by the side of an Austrian highway, containing the bodies of 71 immigrants. The trailer featured a poultry advertisement.
[1] Jędrzej Słodkowski “Chełmno, zapomniany wstęp do Zagłady”, Magazyn Świąteczny 24.01.2016